Hoofdstuk 6: Hertrouwen en Verzamelen

De oplossing voor Israëls (echt)scheiding van God is om opnieuw met God te hertrouwen in de persoon van Jezus Christus. Dit is de achtergrond die we moeten begrijpen wanneer er gesproken wordt over het ‘bruiloftsmaal van het Lam' in Op. 19:9. Een ieder moet dit voor zichzelf persoonlijk toepassen, maar er is ook een tijd in de geschiedenis dat Jezus zal trouwen met zijn bruidsgemeente als geheel. Deze bruidsgemeente zijn alle individuen die met hem getrouwd zijn gedurende de geschiedenis.

Sommigen geloven niet in een Bruidsgemeente of het feit dat Jezus Christus met Zijn lichaam van mensen zal trouwen op een moment in de toekomst. Hun visie is beperkt tot het persoonlijke vlak. Anderen zien slechts de vervulling op grote schaal en vergeten de persoonlijke toepassing. We zullen beide vervullingen moeten zien om het gehele plan van God te kennen. Niet alleen individueel, maar ook voor Zijn schepping als geheel.

Op het persoonlijke vlak zijn er drie fasen richting het huwelijksverbond met Jezus Christus. De eerste stap is om gerechtvaardigd te worden door geloof in het bloed van Het Lam – oftewel de ervaring van het Paasfeest. De tweede fase is om vervuld te worden met de Heilige Geest – oftewel de ervaring van het Pinksterfeest. Deze fasen kunnen niet worden overgeslagen indien iemand verlangt om dat uiteindelijke feest van Israël te mogen ervaren, het Loofhuttenfeest.

Pasen en Pinksteren zijn beide vervuld in 33 n.Chr. Jezus werd het Paaslam toen Hij stierf aan het kruis. Na zijn opstanding voer Hij ten hemel en kwam terug op het Pinksterfeest, naar Zijn belofte (Hand 2:1) om dit feest in vervulling te laten gaan. Dit voleindigde Zijn werk bij Zijn eerste komst – het werk dat Hij moest doen als Koning–Messias van Juda.

De najaarsfeesten (Trompetten, Verzoendag en Loofhutten) zullen in vervulling gaan bij de gebeurtenissen die de tweede komst van Jezus zullen vergezellen, als hij komt als de Heerser van het geboorterecht van Jozef. Dit is de tijd van de ‘bruiloft' die het boek Openbaringen beschrijft.

De vervulling van Pasen in 33 n.Chr. betekent voor ons als individuen dat we in die huwelijksrelatie met Jezus Christus kunnen en mogen komen. Maar vanwege onze geestelijke onvolwassenheid en onvolmaaktheid is onze relatie met Jezus Christus niet ineens volmaakt op het moment dat we gerechtvaardigd werden door het geloof – en ook niet toen we Pinksteren ervoeren. We zullen steeds moeten blijven groeien. Dit huwelijksverbond is niet wat het uiteindelijk zal zijn.

De Bijbel spreekt over twee soorten huwelijken en twee soorten bruiden. De ene is perfect, de andere is imperfect. Beiden zijn ze juridisch volmaakt gemaakt door het bloed van Jezus Christus, die de dingen roept, die niet zijn, alsof zij waren (Rom. 4:17). Jezus heeft zijn onvolmaakte Bruid lief, maar Hij zal Zijn bruid niet in deze toestand laten, en zodoende altijd moeten roepen wat er NIET is alsof het er is. Er zijn twee bruiden, en deze zijn afgebeeld door Hagar en Sarah. Er zijn twee typen (huwelijks)verbonden; het oude en het nieuwe.

Pinksteren begon bij de berg Sinai op de dag dat God met het Huis van Israël in het huwelijk trad. Pinksteren is daarom een herdenking van het Oude Verbond. Het is het type huwelijk dat voorwaardelijk is, omdat er ‘als'–clausules in vermeld worden (Ex 19:5). Het Oude Verbond stond echtscheiding toe. Dit moest wel, omdat huwelijken tussen onvolmaakte mensen niet altijd functioneren zoals dat zou moeten. Zoals we inmiddels hebben gezien, scheidde God van het Huis van Israël. Dit werd niet alleen maar toegestaan (Deut. 24:1), maar dit was ook noodzakelijk om een Nieuw Verbond op te richten met een volmaakte Bruid – een huwelijk dat nooit zou eindigen, omdat zowel Bruidegom als Bruid volmaakt zijn en altijd in volledige overeenstemming met elkaar zullen blijven.

De Kerk die God ‘trouwde' op de Pinksterdag in Handelingen 2 is ook een Kerk met gebreken. Dit is vanzelfsprekend, omdat deze kerk bestaat uit onvolmaakte Christelijke individuen. In deze fase van ontwikkeling is de Kerk een Hagar. Hoewel dit huwelijk bestaat onder het Nieuwe Verbond, is het in de praktijk een Oude Verbondsrelatie. Het kan ook niet anders, want het is ingesteld op de Pinksterdag en niet bij het Loofhuttenfeest. In feite is het doel van Pinksteren om te leren geleid te worden door de Heilige Geest – met andere woorden om gehoorzaamheid te leren totdat we in volledige overeenstemming met Zijn wil komen. Dan vind gehoorzaamheid haar uiteindelijke doel in overeenstemming met Zijn wil.

Wanneer een huwelijk gebaseerd is op overeenstemming in alle dingen, en beide partners met één mond spreken en één geest hebben, dan is het niet meer nodig om tegen elkaar te zeggen: “Ken de Heer!”, want allen zullen mij kennen, van klein tot groot. (Heb. 8:11). Jezus zal Zijn Bruid niets op hoeven te leggen, omdat ze een zal zijn met haar Man en alle dingen doet zoals Hij dit zou doen, en alle dingen spreekt die Hij zou spreken. Dit is de aard van het Nieuwe Verbond. Dit is het huwelijk op de nieuwe Sionsberg (Heb. 12:22) tijdens het Loofhuttenfeest in het Nieuwe Jeruzalem. Dit is Sara. Dit huwelijk brengt het beloofde Zaad voort; Christus in u.

Een volledige uiteenzetting over deze twee huwelijken staat in het boek ‘Old and New Covenant Marriage'. Voor deze studie volstaat bovenstaande.

DE BRUID IS ISRAËL

Toen aan Johannes ‘de Bruid, de vrouw van het Lam' werd getoond zag hij een stad waar op de poorten de namen van de twaalf stammen van Israël geschreven stonden (Op. 21:12). Dit is geen stad met een enkele poort, genaamd ‘Juda', ook niet met drie namen: Juda, Benjamin en Levi. Deze stad heeft de bedoeling om alle stammen als een verenigde natie weer te geven: ‘Het Verenigde Huis van Israël'.

Verder wijst Openbaring 21:27 erop dat deze stad alleen gelovigen bevat,

²⁷ Maar alles wat verwerpelijk is en iedereen die zich met gruwelijke dingen en leugens inlaat, komt de stad niet binnen, alleen zij die in het boek van het leven staan, het boek van het lam.

Wanneer we dit toepassen op de grote hereniging tussen Jezus Christus en Israël zoals geprofeteerd in Hosea en vele andere plaatsen, zien we dat de verzameling van de stammen plaatsvindt na het grote huwelijksfeest zelf. Dit hertrouwen is wettelijk noodzakelijk voordat God Israëls verstrooiing kan beëindigen en ze terug kan brengen in Zijn huis.

Dit wil niet per definitie zeggen dat dit alleen betrekking heeft op genealogische (natuurlijke) Israëlieten, zoals sommigen beweren. Israëls afstamming was niet de cruciale factor toen God zich van hen scheidde in 721 v.Chr. en dit zal dus ook niet zo zijn bij haar hereniging. Jesaja 56 profeteert,

⁶ En de vreemdeling die zich met de HEER heeft verbonden om hem te dienen en zijn naam lief te hebben, om dienaar van de HEER te zijn – ieder die de sabbat in acht neemt en niet ontwijdt, ieder die vasthoudt aan mijn verbond –, ⁷ hem breng ik naar mijn heilige berg, hem schenk ik vreugde in mijn huis van gebed; zijn offers zijn welkom op mijn altaar. Mijn tempel zal heten ‘Huis van gebed voor alle volken'. ⁸ Zo spreekt God, de HEER, die bijeenbrengt wie uit Israël verdreven waren: Ik breng er nog meer bijeen dan al bijeengebracht zi jn.

Jesaja verwees hier naar het gebed van Salomo bij de inwijding van de tempel in 1 Kon. 8:41–43,

⁴¹ Ook wanneer een vreemdeling, die niet tot uw volk Israël behoort en die uit een ver land hierheen is gekomen om u te vereren ⁴² – want ook daar is de faam van uw sterke hand en opgeheven arm doorgedrongen –, wanneer een vreemdeling hierheen komt en een gebed richt naar deze tempel, ⁴³ aanhoor hem dan vanuit de hemel, uw woonplaats, en doe wat hij u vraagt. Dan zullen alle volken op aarde uw naam leren kennen en ontzag voor u tonen , zoals uw volk Israël dat doet, en zij zullen weten dat uw naam verbonden is aan deze tempel die ik heb gebouwd.

En zo is het duidelijk dat, hoewel Israël een uitverkoren vat was om het Evangelie te brengen en de kennis van God, zij niet de enigen zijn die gered worden. Hun taak was om het Goede Nieuws van redding aan de rest van de wereld te brengen, zodat alle naties mogen delen in de zegeningen van Abraham. Op die wijze kan de belofte aan Abraham in vervulling gaan, waar God zegt: “In jouw nageslacht zullen alle volken op aarde gezegend worden” (Genesis 12:3; Handelingen 3:25).

Israël als natie is dus samengesteld uit alle nationaliteiten die hun burgerschap van het Koninkrijk hebben ontvangen. Meer specifiek: elke Christelijke gelovige is een ‘Jood' en elke ware ‘Jood' die tot het Zoonschap komt is een Israëliet. Houd in gedachten dat er geen Israëlieten meer zijn in de wereld, er zijn alleen ex-Israëlieten uit de verstrooiing. Velen vandaag hebben voorouders die Israëlieten waren , maar dat maakt hen geen Israëlieten vanuit Gods oogpunt, vandaag de dag. Hun status van Israëliet eindigde toen God van hen scheidde. De enige manier om deze titel weer te mogen ontvangen is door het Zoonschap, en het Zoonschap is het doel van het eerstgeboorterecht van Jozef. Dit gebeurt zonder (genealogisch) aanzien des persoons.

Om deel te mogen zijn van de Bruid van Christus, moet iemand een Israëliet zijn. God wil alleen trouwen met een natie die bestaat uit burgers van Israël. En het burgerschap is een juridische aangelegenheid; niet een genealogische. Het burgerschap is toegankelijk voor alle mensen, maar ze moeten burger worden van Israël om met Hem te kunnen trouwen. De Bruid is exclusief wanneer we over de natie spreken, maar inclusief voor een ieder die aan de voorwaarden voldoet.

HET VERENIGD KONINKRIJK VAN ISRAËL

De profeten spreken over de verzameling van zowel Israël als Juda om te laten zien dat de grote scheiding tussen deze twee naties hersteld is. Het Verdeelde Koninkrijk moet herenigd worden voordat de bruiloft en verzameling kan plaatsvinden. Jezus kwam eerst om de Juda fase van het Koninkrijk te vestigen. Zijn discipelen werden ware ‘Joden'. De tweede komst van Christus is nodig om de Jozef (Israël) fase van het Koninkrijk te vestigen. De ware ‘Joden' die ook ware Israëlieten worden zijn de burgers die samen het Verenigde Koninkrijk van Israël vormen. Dit zijn diegenen die Christus ontvangen als zowel Koning van Juda, als Koning van Israël. Zij hebben Hem door het geloof ontvangen als het Paaslam, maar ook als diegene die het patroon van ‘Geopenbaarde Zoon' heeft neergezet. Dit is de enige weg tot het burgerschap van Israël, en het vraagt van een persoon om een overwinnaar te zijn en zo het Loofhuttenfeest te vervullen.

Wanneer een persoon een wettige inwoner van Juda is geworden, dan kan hij mogelijk ook een inwoner van het Verenigde Koninkrijk van Israël worden. Dit is een groter Koninkrijk. Feitelijk is het niets anders dan het Koninkrijk van God. Maar om een Israëliet te worden moet iemand zich aansluiten bij Jozef, de houder van het eerstgeboorterecht. Bij de tweede komst van Jezus, komt hij als de Heerser over het eerstgeboorterecht van Jozef. Daarom moet iemand geloven dat de ware erfgenaam van het Jozefs eerstgeboorterecht Jezus Christus is, samen met de overwinnaars (de Jozefgemeenschap). Dit zijn diegenen die gekozen zijn om met Hem te regeren voor duizend jaren (Op. 20:6).

Jozef zegt iets over het Zoonschap. Jezus was de eerste van de geopenbaarde zonen van God. Hij heeft hiermee het patroon neergezet als eerstgeborene van de doden (Kol. 1:18). Degenen die verdergaan dan Pasen en Pinksteren in de vervulling van het Loofhuttenfeest zijn de overwinnaars die uiteindelijk de geopenbaarde zonen van God zullen worden zoals beschreven in Rom. 8:19-21. De weg is open voor iedere gelovige, maar niet iedere gelovige is een overwinnaar. Iemand kan Jezus aanvaarden als zijn ‘Paaslam' zonder Hem te aanvaarden als zijn ‘Loofhut'.

De geopenbaarde zonen van God zijn diegenen die niet alleen Jezus Christus hebben aanvaard, maar die ook tot de volwassenheid van het Zoonschap komen. Paulus beschrijft dit in de brief aan Galaten (4:1-7) en in andere brieven als de huiothesia , de ‘plaatsing van Zonen'. Hij zegt dat zolang we onvolwassen kinderen zijn, er feitelijk geen verschil is tussen een kind en een slaaf, zelfs al zijn we feitelijk heer over alles. Een baby die wordt geboren in een familie is de erfgenaam van het huis van zijn vader, maar hij wordt pas een echte Zoon wanneer hij de volwassenheid verkrijgt.

Dit is ook zo bij dit type Zoonschap. Een baby Christen kan een erfgenaam van alles zijn, maar hij wordt pas in de juridische positie van Zoon geplaatst wanneer hij de volwassenheid bereikt. Alleen dan ontvangt hij volledige autoriteit van de Vader. Om deze volwassenheid te bereiken zal men door alle belangrijke ontwikkelingsfasen moeten die zijn omvat in de feesten van Israël: Pasen, Pinksteren en Loofhutten. Iemand moet gerechtvaardigd, geheiligd en uiteindelijk verheerlijkt worden. Iemand moet volledig worden gered in geest ziel en lichaam.

Wanneer een persoon aan deze voorwaarden voldoet, dan en alleen dan kan worden gezegd dat hij werkelijk een Israëliet is. Het koste Jakob 98 jaren om het punt in zijn leven te bereiken dat hij Israëliet werd. Het lijkt erop dat het voor ons niet zo lang hoeft te duren, omdat we van de fouten van het leven van Jakob mogen leren uit de Schrift. En ook moeten we op basis van de Schrift zien dat er een verschil is tussen een ware Jood en een ware Israëliet.

Hosea 1:11 zegt,

² Dan zullen de kinderen van Juda en de kinderen van Israël weer bijeenkomen en één leider aanstellen. Op de dag dat God zelf zal zaaien, op de grote dag van Jizreël, zullen ze uit de aarde opschieten.

De leidsman die Juda en Israël zullen aanwijzen is Jezus Christus. Hij is de rechtmatige Heerser van de troon van Juda en het Koninkrijk (geboorterecht) van Jozef–Israël. Het vers hierboven zegt NIET dat Hij zichzelf tot Koning over Juda en Israël zal uitroepen. Het zegt dat ‘zij' Hem zullen uitroepen als Leider. Dit is belangrijk in het licht van het feit dat zijn leiderschap zo vaak betwist is. Toen Jezus kwam als heerser van de troon van David, betwisten de hogepriesters dit. Zij wezen hem NIET aan als Leider. Zij wilden iemand die meer militaire kracht zou inzetten om de Romeinen te dwi ngen zich over te geven. Hij paste niet in hun beeld van de Messias.

En daarom doodden ze de Heerser om zo Zijn erfenis te kunnen ontvangen (Mat. 21:38). Met andere woorden; ze betwistten Zijn rechten als Heerser, of Koning over Juda. Maar diegenen die hem WEL aannamen waren de ware Joden en in de ogen van God bleven zij de ware inwoners van Juda. De anderen werden afgesneden van hun stam, naar de wet, en hun ranken werden gevuld met mensen uit andere natiën die Jezus Christus met vreugde aanvaarden als hun Koning. Samen vormden zij het Koninkrijk van God – hoewel dit Koninkrijk in zijn eerste ontwikkeling zat.

In essentie was het een Juda Koninkrijk. Dit werd bekend als ‘de Kerk', maar in de ogen van God was dit Juda. Er zou een tweede komst van Christus voor nodig zijn om dit Koninkrijk naar de volle glorie van het Koninkrijk van Israël te brengen. Zoals koning David zelf de eerste koning van Juda was, zo is het ook met Jezus Christus. De Kerk heeft Hem uitgeroepen tot Koning van Juda gedurende de afgelopen 2000 jaar, maar nu, rondom Zijn tweede komst moet Hij ook worden uitgeroepen tot Koning van Israël – het Verenigde Koninkrijk van Israël.

Maar opnieuw wordt Zijn Eerstgeboorterecht van Jozef betwist door de Zionisten en vele Zionistische Christenen die hen steunen. De Zionistische Staat Israël claimt het Koninkrijk van God te zijn; of tenminste het begin daarvan. Als dat waar zou zijn, dan zouden Christenen het Judaïsme moeten gaan aanhangen als religie om deel van de Bruid van Christus te worden. Maar het Judaïsme vereist ook dat men Jezus als de Christus verwerpt. De enige manier waarop een Christen een Jood kan worden is wanneer Hij de rabbijnen bedriegt door ze te laten denken dat hij Jezus Christus verwerpt. Zo'n leugen is geen Christelijke deugd.

Het Zionisme steunen is eigenlijk de rol van Judas ten uitvoer brengen. Judas was de discipel van Jezus die dacht dat hij Jezus kon dwingen om Zijn kracht aan te wenden om zichzelf tot Messias uit te roepen. Zo verraadde hij Jezus aan de hogepriesters. Judas zat ernaast. Vandaag de dag verraden Zionisten Jezus Christus opnieuw als het gaat om het Eerstgeboorterecht van Jozef. Zij zijn God op een zeer gedreven manier aan het helpen om Zijn profetieën in vervulling te laten gaan en Hem zo te dwingen terug te komen. Het lijkt erop dat de Christenen die hen steunen een “Armageddon” willen veroorzaken om Jezus zo te dwingen terug te komen om de Zionisten te bevrijden van de ondergang. Dit is de werkwijze van Judas. Wat zullen ze doen als hun plan mislukt? Judas verhing zichzelf.

Hier volgt dan de ironie. Het lijkt erop dat deze Christenen de Zionisten liefhebben, maar feitelijk brengen ze hen naar de vernietiging door ze ervoor te betalen om naar Palestina en Jeruzalem terug te gaan, terwijl we weten dat Jeruzalem zal worden vernietigd. Aan de andere kant heb ik, die deze vernietiging aan zie komen en hierover heb gepubliceerd, de Joden gewaarschuwd NIET naar ‘Israël' te migreren. En nu wordt ik een ‘antisemiet' genoemd en wordt beschuldigd van Jodenhaat! Wat een ironie. Als ik de Joden werkelijk zou haten zou ik geld aan hen geven zodat ze allen naar Tel Aviv zouden gaan. Dan, wanneer Jeremia 19:11 in vervulling zal gaan, en God Jeruzalem vernietigd, zou ik blij kunnen zijn dat ik ervoor gezorgd heb dat er wat meer Joodse families zijn vernietigd.

Maar nee, ik haat geen Joden. Ik haat niemand. Mijn tegenstand tegen het Zionisme is gebaseerd op mijn verstaan van de Schrift. Ik wil geen moderne Judas worden, wiens ambt aan een ander werd gegeven (Hand. 1:20). Het is mijn verlangen dat allen mensen behouden worden en zullen komen tot de kennis van Jezus Christus. Omdat de Schrift spreekt over het wegsturen van de slavin (Hagar, het oude Jeruzalem), moet ik mensen wijzen op de weg waardoor ze aan het komende oordeel kunnen ontkomen.

De wijze waarop we deel kunnen krijgen aan de Sarah–Bruid die Jezus zal trouwen door het Nieuwe Verbond is dit: Accepteer Jezus als Koning van Juda, en ga vervolgens staan in het geboorterecht van de plaatsing van zonen. Op deze wijze zul je Jezus zien als de Leidsman van zowel Juda als Israël, en zul je een burger zijn van het Verenigde Koninkrijk van Israël.

DE HELER VAN DE BREUK

Jezus Christus is de grote Hersteller van de breuk die genoemd wordt in Jesaja 58:12,

¹² Je eigen mensen zullen weer opbouwen wat al eeuwenlang verwoest ligt; fundamenten, door vroegere generaties gelegd, zullen weer worden hersteld. Dan zal men je noemen ‘Hersteller van muren', ‘Herbouwer van straten'.

De twee komsten van Christus herstellen de breuk tussen Juda en Israël. In Zijn komen uit de stam van Juda heeft Hij zich gekwalificeerd als haar Koning – de drager van het Heersersmandaat. Maar bij Zijn tweede komst claimt hij het eerstgeboorterecht en komt Hij dus als Jozef, de man van wie de mantel gedoopt was in bloed (Gen. 37:31; Op. 19:13).

In mijn boek ‘The Laws of the Second Coming', heb ik laten zien hoe Jezus Christus de wet van de twee duiven in Leviticus 14, die nodig zijn op melaatsen (sterfelijke mensen) te reinigen, vervuld. De eerste duif werd gedood in een aarden vat, en zo moest Christus een sterfelijk lichaam, gemaakt van het stof van de aarde, aannemen om daarin gedood te worden. De tweede duif moest in het bloed van de eerste duif worden gedoopt en in het open veld worden vrijgelaten. Dit profeteerde over de tweede komst van Christus. Omdat Hij in de wereld wordt vrijgelaten met zijn mantel gedoopt in bloed. Matteüs vertelt ons dat ‘het veld de wereld is'. De wet profeteert dus over de beide komsten van Christus.

Bij Zijn tweede komst als Heerser van Jozef verenigt Hij de scepter en het eerstgeboorterecht onder één Hoofd, onder één Leider, zoals Hosea 1:11 zegt. In deze grote bruiloft met het Verenigde Huis van Israël zal Hij een volwassen vrouw trouwen, die in overeenstemming is met Hem, die Hem begrijpt en is zoals Hij is. Hij zal geen ongelijk juk meer dragen met Hagar, de slavin, maar zal een juk dragen met Sara, de vrije. Hij is niet meer verbonden met Hagar – het oude Jeruzalem, noch met haar kinderen, de Ismaëlieten. Hij zal alleen verbonden zijn met Sara – het Nieuwe Jeruzalem – en haar kinderen; het Isaakgenootschap.

En zo zal de Bruid van Christus een volwassen Sara zijn die bestaat uit volwassen Christenen die het Koninkrijk beërven als ware Israëlieten.

NATANAËL, DE WARE ISRAËLIET

Jezus sprak tot Natanaël in Joh. 1:47–49,

⁴⁷ Jezus zag Natanaël aankomen en zei: ‘Dat is nu een echte Israëliet , een mens zonder bedrog.'

Jezus herkende dat Natanaël niet gelijk was aan de bedrieger Jakob, maar was als de man Israël, nadat hij met de engel gestreden had. Waarom noemde Jezus hem ‘een echte Israëliet'? Waren de andere discipelen immers ook niet Israëlieten uit Galilea, het thuisland van Benjamin?

⁴⁸ ‘Waar kent u mij van?' vroeg Natanaël. Jezus antwoordde: ‘Ik had je al gezien voordat Filippus je riep, toen je onder de vijgenboom zat.'

Niemand kan een Israëliet worden zonder eerst deel uit te maken van de vijgenboom van Juda. Een ware ‘Jood' worden gaat vooraf aan een ware Israëliet worden. Iemand moet eerst Jezus hebben aanvaard in Zijn Juda werk voordat Hij hem kan aanvaarden in Zijn Jozef werk.

⁴⁹ ‘Rabbi, u bent de Zoon van God, u bent de koning van Israël !' zei Natanaël.

Toen Jezus aan het kruis hing, zei de tekst boven Hem dat Hij de Koning der Joden was, oftewel Koning van Judea. Maar Natanaël roept Jezus uit tot Koning over Israël. En ja, dat is een verschil. De zoon van Salomo was slechts koning van Juda, maar David en Salomo waren beiden koningen van Israël – het Verenigde Koninkrijk van alle stammen.

In de genoemde passages uit Johannes was Natanaël een type van de volwassen Zoon; een schaduw voor een ieder die het zoonschap verlangt. Diegenen die tevreden zijn met hun geloof in de dood en opstanding van Jezus – en niet verder kijken – zijn waarschijnlijk niet onder de overwinnaars, die het zoonschap verkrijgen. Maar deze dingen zijn geschreven om onze lezers uit te dagen met grotere dingen. Er is meer in het Christenleven dan Jezus aanvaarden en vervolgens wachten op Zijn wederkomst terwijl we doorleven alsof er hier verder niets met God ‘te ervaren' is. Rechtvaardiging is de deur die geopend wordt naar een totaal nieuwe ervaring met God, waardoor we leren om Zijn stem te horen en te gehoorzamen, terwijl we dagelijks door de Geest geleid worden.

EEN OVERWINNAAR ZIJN

Een overwinnaar wordt gemotiveerd door de stem van God, in plaats van op mensen te reageren. Het geloof komt door het horen van het woord van God (Rom. 10:17). Een overwinnaar leeft vanuit het geloof en niet door wat hij ziet. Overwinnaars hebben geen last meer van ‘onbuigzaamheid' (hardheid van het hart), wat Paulus schrijft in Rom. 11:7,

⁷ Wat betekent dit alles? Wat Israël heeft nagestreefd, heeft het niet bereikt; alleen zij die zijn uitgekozen hebben het bereikt. De overigen werden onbuigzaam

Overwinnaars zijn diegenen die de kunst van het vergeven in de praktijk brengen. Jezus vertelde een Zijn gelijkenis in Mat. 18:22–35, om te illustreren dat diegenen die anderen niet vergeven hun Jubeljaar verspelen en geoordeeld zullen worden naar hun eigen maatstaven. Dit betekent niet dat diegenen hun redding verliezen. Het betekent dat ze geclassificeerd worden als onrechtvaardige dienstknechten die een ‘paar slagen' of ‘veel slagen' ontvangen, voordat hen het leven gegeven wordt (Luk. 12:48).

Overwinnaars zijn diegenen die gehoorzaamheid hebben geleerd door de ervaringen en het lijden hier op aarde. Een gehoorzaam hart is het tegenovergestelde van een wetteloze aard. Jezus zegt in Mat. 7:21–23 dat velen zullen komen in Zijn naam en zeggen: “Heer, Heer,” alsof ze zichzelf onderwerpen aan Hem. En dan zal Hij hun rechtuit zeggen: “Ik heb jullie nooit gekend. Weg met jullie, wetsverkrachters!”

De overwinnaars zijn volwassen in hun mogelijkheid om de ander lief te hebben. Jezus leerde in Luk. 14:12–14 dat diegenen die deel willen hebben aan de eerste opstanding onvoorwaardelijke liefde moeten bezitten. Het beeld dat Hij hiervoor gebruikte was door mensen uit te nodigen voor het diner die niet de mogelijkheid hadden om hiervoor iets terug te kunnen doen. Zulke handelingen zullen worden terugbetaald bij ‘de opstanding van de rechtvaardigen'. Dit is niet de algemene opstanding, maar de eerste opstanding zoals ik in mijn boek ‘The Purpose of Resurrection' heb laten zien.

Tot slot, een overwinnaar is iemand die in overeenstemming is met God, omdat dit de basis is van de Nieuwe Verbondsrelatie, het huwelijk. God is op zoek naar een ‘Amen' volk, diegenen die Jezus Christus' voorbeeld volgen, die alleen sprak wat Hij van Zijn Vader had gehoord en alleen deed wat Hij zijn Vader zag doen. Jezus is de trouwe en betrouwbare Getuige (Op. 3:14). Een getuige is iemand die getuigt wat hij gezien en gehoord heeft. God zoekt naar getuigen. Niemand kan Gods getuige zijn zonder iets te zien of te horen.

Maar bovenal is God een vrije Bruid aan het vormen, een Sara Bruid van het Nieuwe Jeruzalem. Die Bruid zal meer zijn dan gehoorzaam. Zelfs Hagar had de potentie om gehoorzaam te zijn. Een Sara Bruid gaat verder dan gehoorzaamheid en komt terecht bij overeenstemming met de Wil van de Bruidegom. Alles wat ze doet is wat haar Echtgenoot zou doen. En dat is het enige soort Bruid dat de volledige autoriteit van haar Man kan ontvangen zonder deze autoriteit te misbruiken.

Maak dat uw doel, en wordt een echte Israëliet.