Hoofdstuk 2: Wie is Israël?

De gelijkenissen van Jesaja 5 en Mattheüs 21 laten ons zien dat God een akkerbouwer is die graag goede vruchten (meestal druiven) wil produceren. We weten dat dit eerder een symbolische betekenis heeft dan een letterlijke. Het Oude Testament herkent het als de vruchten van het Koninkrijk, omdat Gods Wijngaard de betekenis heeft van het Koninkrijk van God. Jesaja 27:6 zegt ons:

⁶ In de dagen die komen, zal Jakob wortel schieten, Israël zal bloeien en groeien en zij zullen het wereldoppervlak met vruchten vervullen.

Dit is een belofte, en voor degene die de Bijbel geloven is dit een feit. Er zijn echter veel verschillende mening over HOE dit vervuld zal worden en door wie! Wie zal er werkelijk de door God gewenste vruchten van het Koninkrijk voortbrengen?

Toen Israël in het Oude Testament er niet in slaagde deze vruchten voort te brengen, kwam dit door de aanbidding van valse goden en het niet houden van Zijn wet. De profeten spreken hier herhaaldelijk over. God oordeelde Israël door hen uit het land te verwijderen en de naam Israël die bij het geboorterecht hoort af te nemen. Hij zorgde ervoor dat de macht van de Assyriërs toenam, zodat dit volk van 745 v.Chr. – 721 v.Chr. Israel veroverde en hen wegvoerde in ballingschap naar Halah en Harbor. Dit is gelegen aan de rivier Gozan en in de steden van Medië. (2 Koningen 17:6) Dit was het gebied aan de Kaspische zee.

Israel werd door God vervolgens “Niet Mijn volk” genoemd (Hosea 1:9). God scheidde van Israël (Jer. 3:en Hosea 2:1). God sprak hoogstpersoonlijk dat Hij zijn dienstknechten met een andere naam zou noemen (Jesaja 65:15), waardoor het eeuwen lang moeilijk was om de “verloren stammen van Israël” te identificeren. De Joodse Encyclopedie geeft ook aan dat de verloren stammen zeker niet gezocht moeten worden in het huidige jodendom. Er staat het volgende geschreven:

“Daar waar vele profetieën relateren aan de terugkomst van “Israël” naar het Heilige Land, hebben gelovigen die de Bijbel letterlijke interpreteren altijd moeite gehad met het voortbestaan van de stammen van Israël, met uitzondering van de stammen Juda en Levi (of Benjamin), die samen met Ezra en Nehemia terugkeerden. Als de tien stammen verdwenen zijn zou de letterlijke vervulling van de profetieën onmogelijk zijn; als zij niet verdwenen zijn dan moeten zij blijkbaar onder andere naam bestaan.”

Dus ja, dit volk bestaat onder een andere naam, en het is NIET de naam “jood”. Officiële opgravingen vanuit het oude Assyrie, Perzië en Griekenland vertellen ons dat zij Israël benoemden met verschillende namen zoals: Ghomir (Gomer) Khumree, Sakka (Saxons), Getae (“gevangenen”), etc. Het is duidelijk dat dit volk haar naam “Israël” verloren had. Jaren later zijn oorlogen de oorzaak dat dit volk naar West en Noord Europa zijn afgereisd. Omdat velen tijdens deze trek het Kaukasus gebergte hebben doorkruist, werden zij bekend als de “Kaukasiërs”.

En ook al heeft de archeologie bovenstaande bewezen en aangeduid waar zij zich nu bevinden, betekent dit niet dat we het feit kunnen negeren dat zij wel waren weggevoerd en niet langer tot Gods “uitverkoren” volk behoorde. Op z’n hoogst kunnen we zeggen dat zij EX-Israëlieten zijn vanuit de eerste verstrooiing door de Assyriërs.

De vraag is dus HOE iemand een Israëliet kan worden? Hoe wordt een ex-Israëliet vanuit de verstrooiing weer een Israëliet. En hoe worden andere volkeren, zoals Joden, Grieken, Romeinen of wat dan ook, een Israëliet?

Het is een legale vraag en zeker geen genealogische, omdat het een kwestie is van burgerschap in het Koninkrijk van God. Iemands genetische afkomst hielp niet veel in Jesaja’s dagen. God stuurde Israël, ondanks haar afstamming, weg uit Zijn huis. Iemands genealogie is voor God dus relatief onbelangrijk.

Hetzelfde geldt voor de ex-Judeeërs uit de verstrooiing van 70 n.Chr. Zij waren nog erger dan de Israëlieten, omdat Jeremia 3:8-11 zegt dat het hypocriete Juda erger was dan de lichtzinnige hoer Israël.

Om deze reden heeft God Jeruzalem verlaten, zoals hij ook eerder Silo had verlaten. Silo was destijds een stad in Efraïm; Jeruzalem bevond zich in Juda. Om deze reden heeft hij zowel Israel als Juda verlaten. Lees maar Psalm 78:60 en Jeremia 7:12-15. Vers 15 zegt over Jeruzalem: “Ik zal u van voor Mijn aangezicht wegwerpen, zoals Ik al uw broeders weggeworpen heb, heel het nageslacht van Efraïm.”

Dus moeten wij opnieuw weten hoe we Gods “uitverkorenen” weer kunnen worden. Zoals we zullen zien is het antwoord hierop nauw verbonden met de Schuldbrief. De Schuldbrief is het legale “papierwerk” waardoor God naties verkiest en autoriteit geeft om de vruchten van het Koninkrijk voort te brengen. Voor al de opvolgende naties die God verkoren had en daarbij autoriteit gegeven heeft om de Schuldbrief te betalen is de vraag: “WIE ZAL DIT DAN EIGENLIJK DOEN?” Dit is de sleutel om het principe van “uitverkiezing” te begrijpen.