Hoofdstuk 7: De tijd van Ezau

De zionisten hebben in 1948 de Schuldbrief gekregen. Edom werd “verkoren” en zij werden daarom verantwoordelijk om de vruchten van het Koninkrijk voort te brengen. De Edomieten zijn van begin af aan Zionisten geweest. Zij wilden immers altijd al het geboorterecht hebben dat Jakob van Ezau had gestolen. Zij hebben nooit de hoop verloren dat zij ooit in staat zouden zijn om het “Heilige Land” te beërven en het uitverkoren volk te worden.

Op het moment dat Israël en Juda respectievelijk naar Assyrië en Babylon werden gedeporteerd, vertelt Ezechiël ons de reactie van Edom in Ezechiël 35:10, zeggende,

¹⁰ Omdat u [Edom] zegt: Die beide volken en die beide landen zullen mij toebehoren, wij zullen ze in bezit nemen… ¹⁵ Overeenkomstig uw blijdschap over het erfelijk bezit van het huis van Israël, omdat het verwoest is, zo zal Ik bij u doen. U, Seïrgebergte en heel Edom, zult geheel en al een woestenij worden! Dan zullen zij weten dat Ik de HEERE ben.

De profetie wordt vervolgd in Ezechiël 36:2 en 5,

² Zo zegt de Heere HEERE: Omdat de vijand over u gezegd heeft: Haha! Zelfs de eeuwige hoogten zijn ons tot erfelijk bezit geworden… ⁵ daarom, zo zegt de Heere HEERE: Voorwaar, in het vuur van Mijn na-ijver heb Ik gesproken tot het overblijfsel van de heidenvolken en tot heel Edom, die zichzelf Mijn land tot erfelijk bezit hebben gegeven met de blijdschap van heel hun hart, met leedvermaak, zodat zijn weidegrond tot buit zou zijn.

Maleachi 1:4 zegt,

⁴ Hoewel Edom zegt: Als wij verwoest worden, bouwen wij de puinhopen weer op, zegt de HEERE van de legermachten dit: Zullen zíj bouwen, dan zal Ík afbreken, en men zal hen noemen: Goddeloos gebied, en: Het volk waarop de HEERE tot in eeuwigheid toornig is.

De Nederlandse vertalingen laten een stukje weg, want de KJV (King James Version) vertaald vers 4a als volgt:

⁴ Though Edom says, We have been beaten down, but WE WILL RETURN [WIJ ZULLEN TERUGKEREN] and build up the ruins.

Dit laat ons duidelijk zien hoe zionisten de aspiraties van Edom bezitten. Edom is inderdaad teruggegaan naar de “puinhopen om ze weer op te bouwen”. God heeft alleen de bedoeling om de oude fout, die Jakob beging, recht te zetten. Ezau moet de kans worden gegeven om zichzelf onwaardig te tonen. Ezau wilde het geboorterecht voor egoïstische motieven, niet om de zegeningen van Abraham aan de rest van de wereld te schenken. Het is allemaal een kwestie van eigen belang.

De vraag is nu: Hoe lang zullen de huidige “Israëli’s” de Schuldbrief moeten betalen voordat God ze ten oordeel brengt? Dat is een moeilijke vraag, maar er zijn enkele zaken die ons kunnen helpen dit onderwerp beter te begrijpen.

In Johannes 2:20 leren we dat het 46 jaar duurde om de tempel van Herodes te bouwen. Het getal 46 wordt dus direct geassocieerd met de tempel van Herodes. De tempel was mooi aan de buitenkant, maar binnenin de tempel bevatte het Heilige der Heiligen geen ARK DES VERBONDS en dus GEEN HEERLIJKHEID DES HEEREN. Omdat wij de tempels van God zijn (1 Kor. 3:16) moeten we ons afvragen of onze “tempel” het beeld heeft van de tempel van Salomo of die van Herodes. De tempel van Salomo werd verheerlijkt, die van Herodes niet.

Onze lichamen worden gedefinieerd door onze chromosomen. We bezitten allemaal 23 paar chromosomen, 46 in totaal. De natuur leert ons dus dat onze vleselijk tempels worden gedefinieerd door het getal 46 (ik geloof dat op het moment dat we getransformeerd worden tot Zijn gelijkenis, wij 50 chromosomen zullen hebben - het getal van het Jubeljaar). Heel toevallig is NAOS het Griekse woord voor “tempel”, dat precies 46 keer in het Nieuwe Testament voorkomt. De zionisten zijn uiteraard ook tempels, maar zij hebben het patroon van de tempel van Herodes. Herodes was half Edomitisch en half Judese. Hij weerspiegelt perfect het beeld van de huidige staat Israël.

De eerste belangrijke tijdscyclus die het einde van de huidige staat Israël signaleerde was de datum 29 November 1993. Dit was precies 46 jaar nadat de V.N.-resolutie, die Palestina opdeelde, de basis legde voor de Israëlitische staat. Op die datum werden de afgevaardigden van de overwinnaars geleidt om bij het goddelijke gerechtshof een verzoekschrift in te dienen om de Schuldbrief over te nemen. Dit was “The Jubilee Prayer Campaign”.

Dit werd puur op basis van goddelijke openbaring gedaan, gebaseerd op de kennis van timing. Ik geloof dat ons gebed verhoord werd en wij op dat moment een mate van autoriteit kregen. Maar de totale autoriteit werd ons pas zeven jaar later op 29 november 2000 geschonken. Vervolgens duurde het zeven jaar voordat de zeven schalen (“fiolen”) waren uitgeschonken om zo het werk van goddelijk oordeel te volbrengen. Maar genoeg hierover, we wijden nu teveel uit.

In Lukas 3 zei Johannes de Doper iets dat van toepassing was in zijn tijd, maar ook zeker toepasbaar is in onze dagen,

⁷ Hij zei tegen de menigte die uitliep om door hem gedoopt te worden: Adderengebroed, wie heeft u laten weten dat u moet vluchten voor de komende toorn? ⁸ Breng dan vruchten voort in overeenstemming met de bekering, en begin niet bij uzelf te zeggen: Wij hebben Abraham als vader; want ik zeg u dat God zelfs uit deze stenen voor Abraham kinderen kan verwekken. 9 De bijl ligt zelfs al aan de wortel van de bomen; elke boom dan die geen goede vrucht voortbrengt, wordt omgehakt en in het vuur geworpen.

Johannes begreep waarschijnlijk dat er een oordeel over de natie zou komen, ongeacht de genealogische connectie met Abraham. Jezus sprak drie jaar later een gelijkenis uit in Lukas 13: 6-9, zeggende,

⁶ En Hij sprak deze gelijkenis: Iemand had een vijgenboom, die in zijn wijngaard geplant was. En hij kwam om daaraan vrucht te zoeken, maar vond die niet. ⁷ Toen zei hij tegen de wijngaardenier: Zie, ik kom nu al drie jaar vrucht zoeken aan deze vijgenboom en vind die niet. Hak hem om. Waarom beslaat hij de aarde nutteloos? ⁸ En hij antwoordde en zei tegen hem: Heer, laat hem ook nog dit jaar staan, totdat ik om hem heen gegraven en hem bemest heb. ⁹ Wellicht dat hij dan vrucht draagt. Maar zo niet, dan moet u hem alsnog omhakken.

Ik geloof dat de Israëlitische (Edom) staat een volle Jubeljaarcyclus (50 jaar) is gegeven om de vruchten van het Koninkrijk voort te brengen om de Schuldbrief te betalen. Wanneer we de eerste datum nemen van de Palestijnse Resolutie (29 Nov. 1947), dan komen we vijftig jaar later op 29 November 1997. Zij werden op dat moment gevisiteerd om te zien of zij aan God de vruchten van de wijngaard zouden geven waar Hij recht op heeft.

Drie jaar lang werden zij gevisiteerd (1997 – 2000), maar zij hebben zich nog steeds niet bekeerd zoals Johannes de Doper al zei. De vijgenboom zou vervolgens uitgehouwen dienen te worden, maar de mensen vroegen om nog een jaar genade en kregen dit ook.

Dat genadejaar was het moment om de boom te bemesten. Deze bemesting begon op 29 september 2000 toen Ariel Sharon de tempelberg “bezocht”, en daarmee olie op het vuur gooide. Vanaf dit moment begonnen de Palestijnen met het “bemesten”van de vijgenboom, om te zien of de zionisten deze mest zouden gebruiken om hun boom te bevruchten, of dat ze de mest zouden teruggooien (met kogels). Om dit principe te begrijpen moet u mijn boek “De Wetten van Alsem en Uitwerpselen” lezen.

Na een jaar van bemesting had de boom nog steeds geen vruchten voortgebracht. De zionisten accepteerden Jezus Christus niet als de Zoon van God, noch hebben zij de vruchten van de Geest gemanifesteerd richting de Palestijnen. Vervolgens komen we op 11 september 2001, hetgeen de laatste gebeurtenissen in beweging zet die uiteindelijk zullen leiden tot de verwoesting van Jeruzalem.